Para un esquecemento

As torres do Arneiro

    Herdamos imaxes, palabras borradas e reescritas. Entre tanto cáesenos algunha cousa e pouco podemos facer. Xunto os fragmentos enriba das ruínas e penso que algo é máis que nada. Tería que ter contestado iso hai vinte anos, cando o mestre nos iniciaba preguntando:

  -E ti por que fotografías? Aínda non podía terlle falado do meu xardín privado cheo de pó e do que non voltaría nunca. De que precisaba a cámara para subir ao radio-faro e ver a Chaira coma un mar en calma. Engadir unha ollada á paisaxe da memoria en barquiños de papel antes do seu inminente naufraxio. E premer o botón, coma un ritual, no mesmo lugar e o preciso momento onde as palabras, as imaxes e as cousas coinciden. Contestei igual que faría hoxe:

   -Non o sei, o día que o saiba, moi probablemente deixarei de facelas. 

Daniel Díaz Trigo

Para sabermos máis ou aínda máis ou máis aínda